فضاي غبار آلود فتنه به گونه‌اي است كه عدهاي سعي دارند به علت بصيرت كم و يا حفظ مقام و جايگاه در قبال حقايق سكوت كرده و به روشنگري نپردازند.
خبرنامه دانشجويان ايران نوشت؛ شرايط فتنه در دوران مختلف به گونه‌اي است كه عدهاي به بهانه هاي مختلف به جاي روشنگري سكوت را در پيش مي گيرند.
عمده اين سكوت را مي توان به دليل حب جاه و مقام دانست تا دلايل واهي منزويان مبني بر خلط حق و باطل و نا تواني در تفكيك آنها از يكديگر.
لذا درگذر تاريخ عدهاي كه ساكت بوده‌اند و با اطلاع از جايگاه حق و حقيقت به تبيين و روشنگري نپرداخته‌اند يا به تدريج در انزواي تاريخي مضمحل شده‌اند يا در اندك زماني اين سكوت علتي براي غرق شدن آنها در گرداب فساد بوده است.
سكوت خواص كه بي شك به غفلت عوام منجر مي شد علتي بوده است براي مظلوم ماندن و نيز مظلوم واقع شدن حق در طول تاريخ كه اين سير از زمان حكومت اميرالمومنين (ع) تا كنون ديده مي شود.
ايام پس از انتخابات اخير نيز خود نمونه اي از شرايط غبار آلود فتنه بود و با اينكه عده اي واقف به حقيقت بودند سكوت كردند.
البته اين عدم شفاف سازي از سوي برخي از خواص تنها به سكوتشان ختم نمي شد، بلكه بعضي از آنها با سخنراني هاي با نيش و كنايه شان كه همچون بنزيني بود كه بر خاكستر فتنه ريخته مي شد و آتش فتنه را مشتعل مي كرد سعي در پيچيده و وهم آلود كردن هر چه بيشتر فضاي فتنه داشتند.
در اين بين بازخواني نظرات متفكران شيعي و علاقه مند به ولايت و حقيقت كه گاها برخي با سوء استفاده از نظرات آنها سعي در پنهان كردن حقيقت داشتند بسيار جالب و خواندني است. در اين ميان چهره دكتر علي شريعتي نيز كه در طول زندگاني خود سعي در ارائه جلوه اي از حقايق داشته، نيز مكررا از سوي جريانات مختلف از جمله منزويان و مقابلان حقيقت بارها مورد سوء استفاده قرار گرفته است.
اما دكتر شريعتي در سخناني مبني بر عدم سكوت در خصوص فتنه و نيز ارائه جلوه حقيقي از جبهه حق با تشابه دوران امام علي(ع) ادعاي پيروي از ايشان را، تنها در حد ادعا دانسته اند.
دكتر شريعتي در اين باره اين گونه مي گويند: «اگر كسي ادعاي پيروي علي را دارد دم از علي ميزند ومحبت علي را در دل دارد چنانچه ببيند در مسير افكارش در مسير مسوليت هاي احتمالي كه بر دوش دارد در مسير راه و رسمي كه براي مردم وبراي نسل و زمان خود تعيين مي كند ودر جبهه هايي كه از نظر فكري يا اجتماعي درگيري دارد هيچ يك از درد ها ورنج ها وگرفتاري ها درگيري هاي علي را ندارد وبا همان قطبها از همان جهت ها ودر همان جبهه هايي كه علي مي جنگيد مورد حمله قرار نمي گيرد و ضربه نمي خورد ويا حتي ببيند كه تيپ ها گروه ها ونيروهايي كه در تمام مدت زندگي علي چه پيش از رحلت پيغمبر چه بعد از آن خواه در دوره ي سكوتش ويا در دوره ي حكومتش با او چه در شكل هاي متنوع ومتغيري در مبارزه ي دائمي بوده اند با او سر سازش دارند يا از او خشنودند ويا با او رابطه اي مسالمت جويانه دارند بايستي حتما در شيوه اي كه انتخاب كرده است شك كند يعني درشيعه بودنش.»
اين اظهار نظر نشان مي دهد كه در دوران فتنه و برخورد حاميان حق با فتنه، نه تنها بايد با به صحنه آمدن آنها منجر شود بلكه بايد همچون ولي و رهبر جريان حق در تير رس خطرات و حملات بود و الا ادعاي سكوت لاف زدن و بهانه گيري سياسي بيش نيست.
شايان ذكر است مدتي است افرادي كه ادعاي روشنفكري دارند تشابه دوران فتنه و نيز لزوم روشنگري ها را رجوع به گذشته و نشانه تحجر مي‌دانند.
